اگر شما فردی هستید که حس میکنید میتونید فرصتهای شغلی خارج از کشور رو امتحان کنید و تجربه کار در یک کشور دیگه رو داشته باشید، احتمالا از همون اول به این فکر افتادید که جواب این سوال (چگونه برای کار در خارج از کشور رزومه بنویسیم؟) چیست؟ چون واقعیت این که رزومهای که برای یک شرکت ایرانی نوشته میشه، الزاما برای یک شرکت آمریکایی، اروپایی یا کانادایی مناسب نیست.
مثلا وقتی شما برای یک شرکت در آمریکا رزومه میفرستید، مدیر استخدام باید بعد از خوندن رزومه شما متوجه بشه که شما فقط ترجمهی رزومه خودتون رو نفرستادید، بلکه با استانداردهای رزومهنویسی اون کشور، فرهنگ استخدام و حتی انتظارات کارفرماها هم آشنا هستید و دقیقا میدونید چه اطلاعاتی مهم هستند و چطور باید اونها رو شفاف و حرفهای ارائه بدید.
اگر هنوز نمیدونید که رزومه دقیقا چیه و فکر میکنید که باید اطلاعات تخصصی و کاملی رو در مورد رزومه بدونید پیشنهاد میکنیم مقاله رزومه چیست و چرا به آن نیاز داریم؟ رو بخونید.
در ادامه، چند نکتهی کاربردی رو بررسی میکنیم که چگونه برای کار در خارج از کشور رزومه بنویسیم؟
در ادامه، میخونیم:
- رزومه شما باید مطابق کشور باشه یا شرکت؟
- رزومهی بینالمللی چه فرقی با رزومهی داخلی داره؟
- چطور رزومهای بر اساس قوانین یک کشور بنویسیم؟
- نتیجهگیری
- سوالات متداول
رزومه شما باید مطابق کشور باشه یا شرکت؟
اول از همه قبل از هر کاری شما باید از خودتون بپرسید که این شغل از شما میخواد رزومهای بر اساس استانداردهای کشور مقصد بفرستید، یا رزومهای مطابق با سبک خود شرکت؟
واقعیت اینه که یک فرق بزرگ بین شرکت بینالمللی که در یک کشور خارجی شعبه داره و یک شرکت محلی همون کشور وجود داره.
مثلا اگه شغلی در یک شرکت آمریکایی باشه، نوشتن رزومه بر اساس استانداردهای کشور مقصد خیلی کمک نمیکنه.( مثل وقتی برای IBM در کرهی جنوبی درخواست میدید) شرکتهای بزرگ معمولا سبک و استانداردهای خودشون رو دارن و خیلی وقتا این سبک بر اساس کشور مبدأشون شکل گرفته.
یک نکته مهم مربوط به محیط کار هست، اونم این که:
- اگه بیشتر کارکنان شرکت نیروهای بینالمللی باشند، احتمالا نیازی نیست خودتون رو درگیر رزومه بر اساس استانداردهای کشور مقصد کنید.یعنی شرکت به سبک جهانی خودش نگاه میکنه، نه استاندارد کشوری که شعبه اونجا هست.
- اما اگه شرکت بیشتر کارکنانش از همون کشور هستند، انتظار داره رزومه شما مطابق با استانداردهای رزومهنویسی همون کشور باشه. یعنی وقتی شرکت رزومه رو میبیند، حس کند که فرد کاملا با معیار ها هماهنگ هست.
اما همیشه این موضوع ساده نیست. قبل از نوشتن رزومه، حتما در مورد شرکت و شغلی که میخوایید درخواست بدید تحقیق کنید. ممکنه شرکت بینالمللی باشه، اما شعبه محلی به صورت مستقل عمل کنه؛ اون موقع بهتره رزومه شما مطابق با استانداردهای همون کشور باشه.
کمی پیچیده به نظر میاد، ولی رعایت این نکات واقعا شانس دیده شدن رزومه شما رو بالا میبره.
رزومهی بین المللی چه فرقی با رزومهی داخلی داره؟
یک نکته مهم دیگه که باید بهش توجه کنید، اینه که فارغ از نوع شرکتی که براش درخواست میدید، رزومهای که برای یک موقعیت شغلی خارج از کشور میفرستید با رزومهای که داخل کشور آماده میکنید فرق داره.
در رزومهی بینالمللی، فقط مهارتها و تجربههای فنی مهم نیست؛ کارفرماها دوست دارند بدونند آیا شما میتونید خودتون رو با محیط کاری جدید، آدمهایی از فرهنگهای مختلف و سبکهای کاری متفاوت وفق بدید یا نه. به همین خاطره که نسبت به رزومههای داخلی، باید تأکید بیشتری روی ویژگیهای شخصیتی و مهارتهای فردی خودتون داشته باشید.
حالا ممکنه بپرسید چطور میتونید این موضوع رو در رزومه نشون بدید؟ چند راه ساده و کاربردی داریم:
- میتونید اول رزومه یک هدف شغلی کوتاه یا یک خلاصهی حرفهای بذارید و شفاف بگید تو چه زمینهای توانمند هستید، چرا کارتون رو دوست دارید و دنبال چه مسیری هستید.
- اگه تازه فارغالتحصیل شدید و تجربه کاری زیادی ندارید، بخش تحصیلات رو دقیقتر بنویسید؛ از پروژههایی که انجام دادید، تیمها یا انجمنهایی که عضو بودید و مهمترین دستاوردهای علمیخودتون صحبت کنید.
- هر نوع تجربه بینالمللی که دارید حتما ذکر کنید؛ حتی اگه چنین تجربهای ندارید، میتونید علاقهتون رو به سفر، یادگیری فرهنگهای مختلف و کار در محیط بینالمللی رو برجسته کنید.
- روی مهارتها و ویژگیهایی تمرکز کنید که نشون بده شما گزینهای مناسب برای کار در یک محیط بینالمللی هستید؛ مثل انعطاف پذیری، ارتباط خوب با دیگران، کار تیمی و سازگاری با تغییر.
چطور رزومهای بر اساس قوانین یک کشور بنویسیم؟
به طور ساده، رزومه یا CV قراره یک خلاصه از تحصیلات، مهارتها و سابقه کاری شما باشه.
اما یادتون باشه که هر کشور قواعد و سبک خودش رو داره؛ از قالب و ظاهر رزومه گرفته تا اینکه چه اطلاعاتی مناسب هست که بیاد یا نه.
پس قبل از اینکه رزومه رو بفرستید، حتما یک تحقیق کوتاه کنید تا بفهمید کشور مقصد چه استانداردهایی داره و روی چه چیزهایی باید تمرکز کنید. تو بخشهای بعدی، قراره دربارهی این تفاوتها صحبت کنیم تا مسیر براتون کاملا روشن بشه.
ایالات متحده آمریکا
اگه دارید برای یک شغل در آمریکا رزومه میفرستید، باید یک سری چیزها رو بدونید:
- در آمریکا، اکثر متقاضیها از Resume استفاده میکنن، نه CV. چرا؟ چون CV آمریکایی معمولا سندی طولانیه (گاهی تا ۱۰ صفحه!) و بیشتر برای مشاغل آکادمیک، پزشکی یا تحقیقاتی کاربرد داره. رزومه استاندارد آمریکایی معمولا یک صفحه و خلاصه و شفاف.
- اطلاعات شخصی مثل سن، ملیت یا وضعیت تأهل رو تو رزومه یا کاورلتر نذارید، چون این کار غیرحرفهای هست.
- نیازی نیست علایق شخصی یا سرگرمیهاتون رو ذکر کنید، مگر اینکه واقعا به شغل مرتبط باشه.
- عکس اضافه نکنید؛ این کار معمولا برای جلوگیری از سوگیری و تبعیض توصیه میشه ( مشاغل بازیگری یا مدلینگ استثنا هستند).
- تو آمریکا باید خودتون رو مثل یک محصول ببینید و رزومه رو به عنوان ابزار تبلیغاتی خودتون در نظر بگیرید.
- دستاوردها، شایستگیها و تجربیات مرتبط رو شفاف، قاطع و برجسته بیان کنید. رقابت شدید هست و رزومه فرصتیه که واقعا بتونید بدرخشید. استفاده از واژههای قدرت مثل efficient, determined, achieved responsible خیلی توصیه میشه، چون نشون میده انگیزه، تعهد و عملگرایی دارید.
کانادا
وقتی میخوایید برای یک شغل در کانادا رزومه بفرستید، خیلی مهمه که رزومه شما فرمت استاندارد کانادایی داشته باشه.
قبل از اقدام، حتما از بعضی تفاوتهای جزئی بین مناطق انگلیسی زبان و فرانسوی زبان کانادا مطلع باشید.
چند نکته عمومی که بهتون کمک میکنه:
- رزومهتون کوتاه و جمعوجور باشه؛ حداکثر دو صفحه. اگه تازه فارغالتحصیل شدید و تجربه زیادی ندارید، یک صفحه توصیه میشه.
- اطلاعات تماس (ایمیل و شماره تلفن همراه) رو بالای رزومه درج کنید. اضافه کردن لینک شبکههای اجتماعی رایجه و معمولا LinkedIn کافی هست.
- بعد از اطلاعات تماس، یک هدف شغلی کوتاه بنویسید. از جملات کوتاه، پویا و پر از فعلهای کنشی استفاده کنید و تأکید کنید چه ارزش و مهارتی برای شرکت دارید.
- تو بخش سوابق کاری هر نوع تجربهای که داشتید رو ذکر کنید؛ حتی کارآموزیها و فعالیتهای داوطلبانه هم اهمیت دارند.
- رزومه باید کاملا منظم و مرتب باشه. کاناداییها به دقت و نظم خیلی اهمیت میدن، پس قالببندی و سبک رزومه رو دقیق رعایت کنید. از بولتپوینت و تیترگذاری استفاده کنید.
- در بخشهای تحصیلات و سوابق کاری، جملات رو به صورت غیرشخصی بنویسید؛ از اول شخص استفاده نکنید و مستقیم دستاوردها و عملکرد خودتون رو توضیح بدید.
اروپا
توی اروپا به رزومه معمولا Curriculum Vitae یا CV میگن. تو اکثر کشورهای اروپایی، CV معمولا یک تا دو صفحه طول داره. بعضی کشورها هنوز قبول دارن که عکس توی CV باشه ولی دیگه داره کمرنگ میشه و بهطور کلی داره قدیمی میشه.در ادامه قوانین رزومه نویسی رو در چند کشور اروپایی میخونیم:
بریتانیا
- یک CV بریتانیایی معمولا فقط یک صفحه هست.
- تو انگلستان، معمولا تحصیلات متوسطه هم تو CV نوشته میشه حتی اگه مدرک دانشگاهی داشته باشید. دلیلش اینه که آزمونهای A Levels و O Levels سطح مهارت شما در بعضی درسها رو نشون میدن. شما به عنوان یک متقاضی خارجی میتونید این بخش رو بنویسید یا ننویسید، اجباری نیست.
- CV رو با جملات کامل بنویسید، نه فقط بولتپوینت. برای مثال: “In this job position, I was managing social media and was responsible for creating and managing adverts on Facebook and Twitter.”
- عکس و تاریخ تولد رو از رزومه حذف کنید.
- معمولا در پایان CV، حداقل دو معرف یا کسایی که میتونند در مورد شما و توانایی های شما اطلاعات بدن رو همراه با اطلاعات تماس ارائه بدید.
فرانسه
- CV فرانسوی باید کوتاه و مختصر باشه، مگر اینکه سالها تجربه کاری داشته باشید یا مقاله و نشریههای زیادی منتشر کرده باشید.
- گذاشتن عکس توی رزومه اشکالی نداره ولی حتما باید یک عکس حرفهای (headshot) باشه.
- معمولا یک توضیح کوتاه درباره مهارتها و اهداف کوتاه مدت شغلی در ابتدای رزومه اضافه میکنند.
- تو بخش تحصیلات، فقط بالاترین مدرکی که گرفتید رو ذکر کنید، مگر اینکه تحصیلات قبلی به طور خاص مرتبط با مهارت یا دانش مهمی باشه.
- درباره مهارتهای زبانی، توصیه میشه سطح تسلط خودتون رو دقیق بیان کنید.
آلمان
- آلمانیها به رزومه میگن Lebenslauf که یعنی (مسیر زندگی).
- آلمانیها تو درخواستهای شغلی خیلی سختگیرن؛ اگه CV راحت خوندنی و قابل فهم نباشه، احتمالا کنار گذاشته میشه.
- عکس پاسپورت حرفهای خودتون رو بالای سمت راست CV بذارید.
- یک Lebenslauf آلمانی باید کاملا واقعی و دقیق باشه. یعنی فقط دادههای واقعی، بدون هیچ جمله زیبا و اغراقآمیز یا توضیحات طولانی.
- هیچ خلأ زمانی تو CV نباید باشه. حتی اگه یک مدت کار نکردید، حتما توضیح بدید که اون مدت چه کاری انجام دادید.
- معمولا مدارک پشتیبان مثل گواهیها، تقدیرنامهها و مدارک آموزشی همراه Lebenslauf ارسال میشه.
- پیدا کردن شغل تو آلمان بدون بلد بودن زبان آلمانی خیلی سخته. البته استثنا وجود داره، ولی حداقل تسلط پایه به آلمانی خیلی کمک میکنه.
آسیا
رزومه در کشورهای آسیایی تفاوتهای قابل توجهی با سبکهای اروپایی یا آمریکایی داره. از ژاپن گرفته تا هند و امارات، هر کشور انتظارات خاص خودش رو داره؛ از نوع اطلاعات شخصی و گذاشتن عکس گرفته تا فرمت و طول رزومه. در ادامه قوانین رزومه نویسی رو در چند کشور آسیایی بررسی 5007
میکنیم:
ژاپن
- تو ژاپن معمولا عکس روی رزومه گذاشته میشه. عکس باید حرفهای باشه و هرچه شیکتر و مرتبتر باشید، بهتره.
- رزومه باید به زبان ژاپنی نوشته بشه.
- رزومه ژاپنی شامل اطلاعات شخصی خیلی دقیق هست مثل جنسیت، تاریخ تولد، ملیت و آدرس.
- بهتره چند آشنا در شرکت داشته باشید. ژاپنیها معمولا نسبت به خارجیها کمی محتاط هستن، ولی پیدا کردن شغل به عنوان یک خارجی غیرممکن نیست.
سنگاپور
- هرچند سنگاپور مستعمره سابق بریتانیا بوده، ولی از Resume به جای CV استفاده میکنن.
- اطلاعات شخصی دقیق و جزئیات تماس باید در ابتدای رزومه درج بشه. گذاشتن عکس هم یک امتیاز محسوب میشه.
- رزومه سنگاپوری باید نسبتا محافظهکارانه، مرتب و واقعی باشه.
- قبل از بخش تحصیلات و سوابق کاری، یک هدف شغلی کوتاه بذارید.
- معمولا دو مرجع با اطلاعات تماس در پایان رزومه اضافه میکنند.
هند
- تو هند، رزومه هیچوقت شامل عکس یا اطلاعاتی مثل محل تولد، نژاد یا مذهب نمیشه.
- فقط روی چیزهای مرتبط و مهم تمرکز کنید؛ علاقهمندیها یا موفقیتهای کوچک اهمیتی ندارن.
- اغلب از فرمت عملکردی (Functional) به جای فرمت معکوس زمانی استفاده میکنن. معمولا یک خلاصه مهارتها و تخصصها در ابتدای رزومه میذارند و مهمترین دستاوردهای شغلی رو هم ذکر میکنند.
- رایجه که یک خلاصه اجرایی (Executive Summary) تو ابتدا رزومه باشه که تمام اطلاعات مهم شما رو تو یک نگاه جمعبندی کنه.
امارات متحده عربی
- تو امارات، رزومه میتونه خیلی طولانی باشه؛ معمولا تا چهار صفحه.
- مدیران استخدام خیلی دقیق رزومهها رو بررسی میکنن، پس مطمئن باشید رزومه شما جزئیات کافی داره.
- چون قوانین ضد تبعیض نیست، گذاشتن عکس ضروریه. کارفرماها میخوان ببینن شما چطوری هستید و با عکس، رزومه شما قابل اعتمادتر میشه.
- اطلاعات شخصی و جزئیات تماس باید خیلی دقیق باشه. استخدامکنندهها میخوان همه چیز رو بدونن!
- میتونید کمی توصیف و جلوههای جذاب اضافه کنید، منظور این نیست که دروغ بگید، ولی رزومه باید پرانرژی و کمی دراماتیک باشه و نشون بده شما کارتون رو جدی میگیرید.
- مطمئن بشید رزومه شما از بقیه متفاوت باشه؛ همه چیز شیک و پرزرق و برق هست، پس رزومه هم باید همینطور باشه.
استرالیا
رزومه تو استرالیا یکم با سبک اروپایی یا آمریکایی فرق داره، پس وقتی میخواید برای یک شغل اقدام کنید، حتما رزومهتون رو با استاندارد استرالیا هماهنگ کنید. رزومه استرالیایی معمولا خیلی شفاف و جمعوجوره، با فرمت معکوس زمانی، بولتپوینت و حدود دو صفحه طول داره.
- رزومه استرالیا یک کم با سبک اروپایی یا آمریکایی فرق داره، پس وقتی برای یک شغل تو این کشور اقدام میکنید، حتما رزومهتون رو با استانداردهای استرالیا تطبیق بدید.
- رزومه استرالیایی معمولا واضح و مختصره، با فرمت معکوس زمانی (Reversed Chronological)، بولتپوینت و حدود دو صفحه طول دارد.
- توصیه میشه یک بیانیه ماموریت یا هدف شغلی کوتاه تو ابتدای رزومه بذارید، دو یا سه جمله کافیه.
- هیچ خلأ زمانی تو رزومه نداشته باشید. اگه بین دو شغل قبلی فاصله بود، توضیح بدید چه کاری انجام دادید.
- اصل کمتر، بیشتره رو رعایت کنید؛ طراحی ساده باشه، فونت و رنگهای عجیب استفاده نکنید. درباره محتوا هم خیلی شخصی نشید.
- رزومه باید تمرکز روی دستاوردها داشته باشه؛ فقط تجربه کاری ننویسید، تواناییها و دستاوردهای خاصتون رو برجسته کنید.
- اگه تجربه کاری کمی دارید، روی فعالیتهای فوق برنامه و کارهایی که فراتر از مسئولیتهای خود انجام دادید تمرکز کنید.
- واضح بنویسید که چطور شرکت از استخدام شما سود خواهد برد. نقاط قوت و ارزش خودتون رو نشان بدید.
- چند علاقهمندی و سرگرمی جذاب هم در انتهای رزومه اضافه کنید، سعی کنید شخصیت خودتون رو نشون بدید.
- اصلا اطلاعات سن، نژاد یا مذهب رو ننویسید و عکس هم نذارید.
نتیجه گیری
نوشتن رزومه برای کار در خارج از کشور فقط ترجمهی رزومه داخلی نیست؛ یک مهارت مهمه که نشون میده شما فرهنگ کاری، انتظارات کارفرما و استانداردهای استخدام کشور مقصد رو میشناسید.
هر کشور و حتی هر شرکت قوانین نانوشتهی خودش رو داره؛ از طول رزومه و نوع محتوا گرفته تا اطلاعات شخصی، عکس و حتی لحن نوشتار.
اگه قبل از ارسال رزومه، یکم تحقیق کنید، رزومهتون رو متناسب با کشور یا شرکت هدف تنظیم کنید و تمرکزتون رو روی دستاوردها، مهارتها و تطبیق پذیری بینالمللی بذارید، شانس شما برای دیدهشدن و دعوت به مصاحبه به شکل محسوسی بیشتر میشه.
در نهایت، رزومه بینالمللی خوب رزومهای هست که:
- واضح، حرفهای و بدون حاشیه باشه
- روی ارزش آفرینی شما برای شرکت تمرکز کنه
- و نشون بده شما آمادهی کار در یک محیط کاری جدید و چند فرهنگی هستید
اگه دنبال تجربهی کاری خارج از کشور هستید، رزومهتون اولین و مهمترین قدم شماست؛ پس براش وقت بذارید.
سوالات متداول
۱. آیا میتونیم یک رزومه ثابت برای همه کشورها بفرستیم؟
نه واقعا. بهتره یک رزومه پایه داشته باشید، اما برای هر کشور یا حتی هر موقعیت شغلی، اون رو شخصی سازی کنید. بعضی کشورها عکس میخوان، بعضی نه؛ بعضی روی دستاوردها حساسن، بعضی روی سابقهی تحصیلی.
۲. ترجمهی رزومه فارسی به انگلیسی کافی هست؟
خیر. ترجمه بهتنهایی کافی نیست. رزومه باید از نظر ساختار، محتوا و لحن هم مطابق استاندارد کشور مقصد نوشته بشه؛ وگرنه خیلی زود کنار گذاشته میشه.
۳. رزومه بهتره مطابق کشور نوشته بشه یا شرکت؟
بستگی داره.اگه شرکت بینالمللی با نیروی چندملیتی هست، معمولاً استاندارد خودش مهمتره و یا اگه شرکت محلیه و بیشتر نیروها بومی هستن، بهتره رزومه مطابق استاندارد همون کشور باشه.
۴. حتما باید کاورلتر هم ارسال کنیم؟
در اغلب موارد بله، مخصوصا برای آمریکا، کانادا، اروپا و استرالیا. کاورلتر فرصت خوبیه که نشون بدید چرا گزینه مناسبی برای اون موقعیت شغلی و اون کشور هستید.
۵. اگه سابقه کار بین المللی نداشته باشیم، شانس کمی داریم؟
نه لزوماً. میتونید روی مهارتهای نرم، سازگاری، توانایی کار تیمی، پروژهها، دورهها یا حتی علاقهتون به کار در محیط بینالمللی تأکید کنید.
۶. طول استاندارد رزومه بینالمللی چقدره؟
بسته به کشور فرق میکنه:
- آمریکا: معمولا ۱ صفحه
- کانادا: ۱ تا ۲ صفحه
- اروپا: ۱ تا ۲ صفحه
- استرالیا: حدود ۲ صفحه
- امارات: حتی تا ۴ صفحه
۷. استفاده از قالبهای آماده رزومه خوبه؟
برای شروع بد نیست، ولی حتما مطمئن بشید قالب با استاندارد کشور مقصد هماهنگه و بیش از حد گرافیکی یا شلوغ نیست.
